Het levensverhaal van Eddie, een Indo, geboren op 18 maart 1944, sterrenbeeld vis, chinees sterrenbeeld aap. Eddie is getrouwd, heeft drie kinderen en is woonachtig in Zwitserland. Eddie is een van mijn contacten op hyves.
Ik ben tijdens de "Jappen" bezetting in Medan geboren. Wat je schreef beleefde ik eigenlijk nog een graadje erger, want wij (oorlogsslachtoffers) waren één van de eerste Indische Nederlanders (augustus 1946) die min of meer gedwongen werden naar het “vaderland” terug te keren. Het vaderland, dat ons eigenlijk alleen maar in de schoolboeken bekend was. Wij waren ook de eerste repatrianten, die in de “weduwenstad van Indië” (’s-Gravenhage) een woning kregen toegewezen. Nederland was net bekomen van het Duitse juk en dan komen er zoveel “zwarte” mensen naar Holland, die nog van alles wat “kregen”. Ik heb het “kregen” tussen aanhalingstekens gezet, omdat wij alles weer moesten terugbetalen, er werd zelfs van je verdienste (pensioen van mijn moeder) geld teruggehouden. Ik heb voor mijn “daar zijn” letterlijk en figuurlijk moeten knokken (vechten tegen belanda’s, enz.). Je werd uitgescholden voor “vuile vieze poepnikker”, “pinda-chinees”, “ga terug naar je eigen land”, enz., wat natuurlijk vaak tot een vechtpartij eindigde. We hebben dezelfde, slechte ervaring met onze "blanke" landgenoten. Het klopt, kinderen onder elkaar kunnen heel wreed zijn, nu is het zelfs zo erg, dat je eigenlijk bang moet zijn je kinderen naar school te sturen. Maar volgens mij zijn kinderen wreed omdat ze zo werden/worden opgevoed, dwz (en daar ben ik het met je eens) de ouders hiertoe een steentje bijdragen of bijgedragen hebben. Gelukkig zat ik wel op een Christelijke lagere school, waar de kinderen wat "moderater" waren, maar de school ernaast, een openbare lager school, daar had ik wel vaak ruzie met mijn blanke landgenootjes.
Later, toen ik 10 was (jij was nog niet geboren, 1954), deed mijn moeder me op een openbare lagere school in Rijswijk. Wij woonden in de wijk "Laakkwartier" aan de grens van Rijswijk, maar het was wel steeds een eind lopen (toen nog ongevaarlijk). De meeste klasgenootjes waren van "beter gestelde" ouders, nu wil ik niet zeggen dat die ook beter waren dan "gewone" mensen, maar deze kinderen waren niet zo agressief, volgens mij het resultaat van een "goede" opvoeding / begeleiding van de ouders.
Ik kwam in de klas waar al een Indo zat, dus was het wel een beetje eenvoudiger voor me. Deze Indo is mijn beste en oudste vriend, woont in Arnhem en een paar weken geled
en was ik nog bij hem op bezoek. (Ik woon nl sinds mei 1970 in Zwitserland). Jullie hadden toch wel wat meer te verduren dan wij, want jullie zijn hoogst waarschijnlijk ergens op het platteland "geplaatst". In de "grote" stad was het eigenlijk net zo, maar hier had men zich toch wel wat eerder verzoend met de situatie, dat wij, zwarten, ook Nederlanders waren. Dus toen jullie aankwamen, was het hier in Den Haag al wat moderater, omdat hier al een hoop Indo's woonden. Velen waren oorlogsslachtoffers (wij ook), waarvan de vaders in de oorlog gesneuveld of om zeep gebracht waren door de Jappen. Men noemde Den Haag dan ook de Indische weduwen stad van Nederland.
Later echter, toen ik op het Lyceum zat, heb ik wel gemerkt dat de nieuwe rector geen zwartjes mocht, hij heette Schneider en was volgens mij een Duitser, ein reiner Arier….., enfin mijn broer en ik moesten van school omdat we zogenaamd twee keer in dezelfde klas bleven zitten, hij in de vierde en ik in de tweede. Mijn moeder regelde toen alles en deed ons op de Christelijke MULO in Den Haag, niet ver lopen van waar we woonden.
Dat wij, Indo's, intelligent genoeg waren, blijkt wel dat we nu (wel gepensioneerd) een hogere opleiding hebben kunnen afsluiten, hij is bouwkundig en ik elektrotechnisch ingenieur. Mijn oudere broers en zuster hadden het niet zo slecht, omdat zij gelijk naar de hbs konden, ze zijn ook 10, 12 respectievelijk 13 jaar ouder dan ik. En ook hier was de intelligentie te merken, want mijn zuster was het eerste vrouwelijke hoofd der (lagere) school in Nederland en werd bij haar afscheid (pensioen) door de wethouder van Den Haag geëerd, de oudste broer was straaljagerpiloot en later referendaris bij de Rijkswaterstaat en de broer die 10 jaar ouder is, is ook ingenieur in de Weg- en Waterbouwkunde. Dan heb ik nog een broer(tje) die in 1946 in Zandvoort geboren werd, die was kortgeleden financieel directeur van het filiaal Zuidoost Azië en Oceanie van de KLM in Jakarta.
Het is wel zo, dat je als Indo in de maatschappij harder hebt moeten knokken, dan een belanda. Kort geleden, toen ik voor inspectie in Duiven bij Arnhem was, ondervond ik weer een soort discriminatie door een jonge, lange blonde Hollander.
(Even er tussendoor: Ik ben sinds 2007 gepensioneerd en doe nu inspectie werk) Ik moest erheen om een hydraulische beproeving van een oliefilter systeem bij te wonen. Ik vertegenwoordigde de contractor uit Taiwan en ik was er met de eigenlijk besteller, een Zwitsers bedrijf. We ontdekten dat het apparaat, dat klaar stond om te worden beproefd, niet volgens de tekening was gefabriceerd. We verlangden de "ingenieur" om uitleg te geven waarom en toen hij mij zag, werd hij arrogant en vertelde ons, dat het niet nodig was. Ik voelde dat hij mij als Indo al niet mocht, maar ik werd niet boos en zei heel zakelijk: "we hebben hier een door de klant "approved drawing" en ik vertegenwoordig deze klant, dus als dit niet hoeft, dan dient u een nieuwe tekening "for approval" in te dienen, een antwoord hierop kan zeker veertien dagen duren. Met andere woorden de beproeving met dit apparaat wordt niet geaccepteerd". Hij moest slikken, wij gingen lunchen (we werden niet eens uitgenodigd) en toen we terugkwamen was het apparaat volgens de tekening omgebouwd. De "ingenieur" hebben we niet meer gezien…..
Ik ben je eigenlijk mijn biografie aan het vertellen, hoop dat het je interesseert -:). Ik schrijf je in mijn volgend mailtje een vervolg, ok? Ja de Indische vrouwen waren toch wel in trek bij de belanda's want ook mijn moeder had ook een Hollandse vriend, die helaas later met mijn zuster er vandoor ging, maar goed dat is een ander hoofdstuk van de biografie.
Ik heb je website bekeken en ik heb met genoegen gelezen dat je zeer creatief bezig bent, ook je website vind ik erg mooi. We kunnen elkaar de hand geven, al ben ik nog niet zover met het creëren van een website, ik heb dezelfde gaven en interessen. Ik nodig je straks uit om mijn Hyves vriend(in) te worden, dan kan je mijn profiel zien en de tekeningen die ik als achtergrond beeld en als Profile"foto" ge-upload heb (ik weet niet de juiste Nederlandse uitdrukking voor uploaden). Ook een paar foto's kan je hier bekijken.
Ik schilder ook, alleen niet met olieverf (dat duurt te lang), aquarellen en pen- en potloodtekeningen die ik met aquarelkleurpotloden kleur. Daarna scan ik ze en bewerkt ze nog met Photoshop en andere tekenprogramma's. Schoonschrijven of calligrafie is ook een hobby van me. Fotograferen doe ik al sinds mijn tiende, toen had ik een kodak box camera (helaas niet meer in mijn bezit), kort geleden heb ik een Nikon D300 gekocht en ben nu druk bezig om al zijn features uit te proberen.
